regionaal nieuws (nogmaals)

Ik kan het niet laten. Dit keer een lang citaat uit het regiokatern van Het Laatste Nieuws, dat zich kennelijk ten doel heeft gesteld iedere dag nieuws uit iedere gemeente te brengen. Dit was afgelopen vrijdag het meest nieuwswaardige uit S'heuvel-Zichem:

"Witloof en perziken weg. Uit een container die voor een winkel in de August Nihoulstraat stond, heeft een dief woensdagvoormiddag drie kilo witloof en evenveel perziken gestolen."

Einde bericht.

PS. Zou de dief een weegschaal bij zich gehad hebben?

belgisch nederlands - geen suggesties

Ik ben niet de eerste en zal ook de laatste niet zijn, maar ik zeg het toch: in België is alles een beetje anders. De supermarkten bijvoorbeeld: ze zijn duurder (een pakje cashewnoten van 100 gram kost drieëneenhalve euro ofzo) en je hebt er niet alles (verse melk ontbreekt) of het wordt ergens anders bewaard (bladerdeeg ligt niet in het vriesvak, maar in de koeling). En Belgen staan graag in de rij: in de supermarkt ben je dus nooit meteen aan de beurt, voor de inschrijving bij de universiteit moest ik anderhalf uur wachten en voor een kaartje voor een Erasmustripje naar Brugge heb ik ook een kwartiertje gestaan. Maar wat het meest van alles hetzelfde is maar toch verschilt, is de taal. Ik heb al enkele fraaie voorbeelden gezien van wat Word als “Belgisch Nederlands” zou aanduiden (vraag: hoe frustrerend is dat voor Vlamingen, dat alles wat ze typen door Word groen onderstreept wordt? Of zouden ze een Belgische versie van Word hebben, waarin ons taalgebruik als “Nederlands Nederlands” wordt aangeduid?). Bijvoorbeeld: als je geld terugkrijgt, laten we zeggen 5 euro 23, geven ze wel gewoon die vijf euro maar die 23 cent worden steevast tot ‘centjes’ gemaakt. En inderdaad, ze gebruiken ook rustig die kleine ondingen waardoor mijn portemonnee in een paar dagen al onmogelijk dik geworden is. Of in de bibliotheek: er werd me gevraag of ik het door mij aangevraagde boek wilde inkijken of ‘ontlenen’. Toen ik koos om het boek maar te ontlenen (er is geen verschil met ons lenen), kreeg ik een papiertje met de ‘inleveringsdatum’ mee. En afspreken doe je in de voormiddag (dat is de ochtend) of de namiddag (niet de namiddag, maar de middag). En de tijd die daar volgens Nederlanders tussen zit, wordt door de Vlamingen als ‘onder de middag’ aangeduid. Ach, en verder zijn er de bekende dingen: ik ben op ‘kot’, en bijna iedere dag komt hier de ‘kuisvrouw’ etc. enz.

houthakken

Ik ben in Leuven. Ondanks heftige geruchten over autovrije zondagen (een fenomeen dat in België nog steeds bestaat), heb ik toch mijn spullen al op zondag kunnen verhuizen.
Maandag ben ik definitief aangekomen. Het regende, en dat doet het nog steeds. De gang die ik met elf Belgen deel, is op mij na nog onbewoond (het collegejaar begint pas volgende week). Daarom ben ik nu maar mijn kamer aan het inrichten, met een muziekje aan en een open kamerdeur om eventuele bezoekers te lokken. Het werkt vooralsnog niet.
Om mijn integratie in het Belgische, en specifiek in Vlaams Brabant, op weg te helpen heb ik gister bij aankomst maar meteen twee kranten gekocht, Het Nieuwsblad en De Morgen. Het regiokatern ‘Leuven-Hageland’ van Het Nieuwsblad fascineert me mateloos, ook wel door het bericht onder de kop “Eeuwige tweede wint houthakkerskampioenschap”. Een lang citaat:

“Hoeilaart. Na jaren in het kielzog van kamioen Jos Sarens uit Wolvertem te eindigen won Eric Gilis uit Zaventem dit jaar het Vlaams-Brabants kanpioenschap voor houthakkers.
‘Het is inderdaad van in 2000 geleden dat ik nog eens kon winnen. Met de kettingzaag ben ik misschien iets beter dan Jos. Maar hij is fysiek een stuk sterker. Kijk maar naar het verschil in armdikte. Dat spreekt boekdelen’, zei Gilis toen de wedstrijd halfweg was. Hij had toen al een flinke voorsprong maar even later bleek dat Sarens hem bijbeende.
‘Het zal wel weer een Poulidorplaats worden’, wanhoopte Gilis. Maar de einduitslag bewees dat hij toch de beste Vlaams-Brabantse houthakker is. Sarens werd tweede en de derde plaats was voor Overijsenaar Rudy Nedergedaelt.”

Hierna volgt nog een stuk over dat er een jeugdig publiek op de wedstrijd afkwam, ook doordat kinderen mee konden doen. Lijkt me verstandig, houthakken met kinderen.
Maar zo’n stuk roept toch vragen op: hoeveel mensen doen aan deze sport? Is in Vlaams Brabant het houthakken een subcultuur die je moet kennen? Hoe werkt de puntentelling van het houthakken? En bovenal: hoe kan het dat zulke grote sterren aan het firmament van het houthakken als Jos ‘de spierbundel’ Sarens, Eric ‘eeuwige tweede’ Gilis en Rudy ‘de onbekende derde’ Nedergedaelt gewoon tijdens het kampioenschap, tussen twee belangrijke hakonderdelen door, de pers te woord staan. Daar hoeft men bij de voetbalmiljonairs tegenwoordig toch niet meer om te komen!

eerste bericht

Alle begin is moeilijk.