donderdag 24 januari 2008

droomland

Ik ben net zo onder de indruk van het geweldige mandaat dat Rob van Gijzel van de kiezer heeft ontvangen als hijzelf. Immers, 80 procent van de Eindhovense kiezers maakt het geen reet uit welke van twee pvda'ers burgemeester wordt en nog eens 6 procent heeft voor die andere ,waarvan iedereen morgen toch de naam vergeten is, gestemd.
Inderdaad: nog een ongeldig burgemeestersreferendum, een groot succes!

woensdag 23 januari 2008

zaterdag 19 januari 2008

tradities!

Een goede vriend (de woorden 'goede vriend' zijn sinds de dood van Barend en Van Dorp een beetje in onbruik, ik wil dat tegen gaan) van me houdt er vreemde redeneerpatronen op na. Ik heb begrepen dat hij, en zijn actiecomite 'De traditie in ere hersteld', er voor pleit 98% van de wereldbevolking uit te roeien, alle menselijk ingrijpen op een enkele grotschildering na teniet te doen, en nu eindelijk eens Jurassic Park in de praktijk te gaan brengen. Om de traditie in ere te herstellen: we hebben immers veel langer in beren- (of ander harig beesten-)vel rondgelopen dan dat we dat niet doen. Het actiecomite zet zich verder naar verluidt in voor herinvoering van de slavernij: die is er langer wel dan niet geweest zoals uit recent historisch onderzoek is gebleken (door Geert Mak verricht, die overigens de gewaagde these heeft geponeerd dat als Nbumu 'de knots' Hrgawe in 8300 voor Christus ergens in Donker Afrika niet Kjolit 'de overspelige' Wdugo had vermoord, de kogel die Franz Ferdinand raakte in 1914 een nanometer meer naar rechts geweest was. Dan was er geen Eerste Wereldoorlog geweest, geen moord op Walter Rathenau, geen Tweede Wereldoorlog, en tot slot, het was toch een ernstige zaak geweest lieve mensen, geen teleologische zondagavondvertelling). Enfin, de afschaffing van de slavernij is slechts te wijten aan een triest misbegrip van de geschiedenis. En daartegen komen nu gelukkig mensen in opstand.

vrijdag 18 januari 2008

de vrijheidsstrijder uit Iran

Vroeger deden ze het samen, De Winter en Ellian. Nu moet onze staatsrechtgeleerde het in zijn eentje doen. Vol genot, en vooral intellectuele bevrediging lees ik iedere dag zijn weblog. Onverwachte invalshoeken en dito standpunten, subtiele redeneringen, grote verdraagzaamheid tegen andersdenkenden. Een prachtige stijl, wars van vergezochte metaforen en al helemaal van vergelijkingen met neonazi’s.

Ironie dus. Het is een kleine droom om nog eens zo’n column van Afshin Ellian helemaal te ontleden en af te maken, maar dat is misschien voor een andere keer. Nu even de inconsistentie die volgens mij al zijn blogjes kenmerkt. Aan het begin van de week verdedigde hij het recht van Hero Brinkman om de Antillianen, of in Ellian’s lezing alleen de volksvertegenwoordigers, flink te beledigen. Gek trouwens dat Ellian denkt dat als je volksvertegenwoordigers (het woord verraadt het al een beetje: vertegenwoordigers van het volk) beledigt, je dan niet het volk zou beledigen. Anyway, die Antillianen moeten niet zo zeuren, dat moet je kunnen hebben, daar hebben we recht op, om dat soort dingen te zeggen. U kent het wel: vrijheid van meningsuiting, in dit geval “recht om te kritiseren”. En in het Bassie en Adriaan jargon van de Partij voor de Vrijheid wordt dat een “grotendeels corrupt boevennest”. Bon!

Dan gister, Ellian heeft weer een onderwerpje uit de oude doos: de burkini. Ik weet niet of er in die tijd ook komkommers geteeld werden, maar een paar maanden geleden was het even belangrijk dat vrouwen in een of ander belachelijk gewaad het zwembad indoken. Kijk, en hier moet je bij vriend Ellian niet mee aankomen. Hieraan moeten wij aanstoot nemen! Dit soort daden moeten echt niet door de beugel kunnen. De vrijheid zo’n ding te dragen mag niet bestaan, hier moet ingegrepen worden! Zo’n burkini, het is “geïnternaliseerde terreur”.

Ellian zal wel zeggen dat hij beide keren opkomt voor de vrijheid. Ik vind het merkwaardig: waarom moeten Antillianen zich de beledigingen van Hero Brinkman laten welgevallen en Brinkman die vrijheid laten, en moeten wij ingrijpen als er dames in de gekste kleren het zwembad inspringen en hen de vrijheid daartoe benemen? (Behalve dan dat het “een bron van nachtmerries voor de kleine kinderen” kan zijn).

woensdag 16 januari 2008

de blauwe kater

Stamkroegen zijn belangrijk. Mijn goede vriend zal het beamen. In Groningen is er Het Pinteljee, Het Paard, De Singelier. In Veenwouden het niet meer bestaande Honk, in Brussel De Laffe Herder en Kafka. Het gaat er niet om hoe vaak je in die kroegen komt, het gaat erom dat je ze stamkroegen noemt. Zo is er de Rotonde, een stamkroeg in Brussel waar ik nog nooit geweest ben. In Leuven heb ik er al drie tot stamkroeg benoemd: de Commerce (naast de universiteitsbibliotheek), Gambrinus (met het beste interieur van Leuven) en De Blauwe Kater (een jazz en bluescafe - goeie shit).

En dat brengt me na een Per Seconde Wijzerachtige inleiding tot mijn punt. In mijn jas vond ik een bierviltje terug, beschreven in de Blauwe Kater. Er hing daar namelijk een poster voor een concert, en een van de sponsoren was het bedrijf van Theo de Vlieger uit Hamme. Mooi! Leuke daaraan was dat je volgens de poster de man kunt bellen voor alle Algemene Ondernemingen die je maar wilt uitvoeren. Ben benieuwd. Algemene Ondernemingen.

maandag 14 januari 2008

7:00:00

De eerste maand dat ik in België was, deed ik niet aan sport. Eind oktober heb ik een maandkaart gekocht voor het zwembad in de Sportoase ‘Philipssite’. Sindsdien ga ik iedere dag (of zo vaak mogelijk) zwemmen, ik ben al aan mijn derde maandkaart toe. Om dit een enigszins heroïsch tintje te geven, wil ik meteen bij openingstijd, zeven uur ’s ochtends, aanwezig zijn. Om deze heroïsche daden ook nog te kunnen bewijzen (voornamelijk aan mezelf) bewaar ik de bonnetjes die ik iedere dag krijg. Mijn kaart wordt gescand en ik krijg een bewijsje met daarop mijn naam, kaartnummer en de woorden ‘manuele registratie van 1 bezoekers’ (sic!, voor het eerst in mijn leven dat ik ‘sic!’ gebruik, ik hoop dat ik het goed doe). Deze bonnetjes bewaar ik, en de stapel die ik nu verzameld heb, is de getuige van mijn gezonde levensstijl.

Vorige week dinsdag echter deed de kassa het niet. Iedereen mocht vrij door lopen, niemand kreeg een bonnetje. Waarschijnlijk heeft geen van de vaste bezoekers (want het zijn allemaal vaste bezoekers; het zwembad heeft mijn leven verrijkt met vele gezichten die ik goed ken, waar namen bij horen die ik nooit zal weten) dat erg gevonden. Sterker nog, de meesten van hen zie ik het pas ontvangen bonnetje dagelijks in de prullenbak gooien. Ze weten niet wat ze weggooien. Voor mij is het ontbreken van het bonnetje echter een kleine ramp: mijn verzameling is niet meer compleet. Nu heb ik maar zelf op een bonnetje van een andere dag geschreven dat ik op 8 januari echt wel geweest ben.

Het was vorige week ook een optie geweest om later een bonnetje te vragen, maar dat ik heb niet gedaan. Om twee redenen. Ten eerste vond ik het een beetje stom om bij het naar buiten lopen te vragen of ze mijn pasje nog even door de scanner zouden willen halen: wat zouden de mensen wel niet denken! Ten tweede, en misschien nog wel belangrijker, was er dan de verkeerde tijd op het bonnetje komen te staan. Want dat is het laatste dat nog op de bonnetje afgedrukt staat: de tijd waarop de kaart is gescand. En die zou vorige week natuurlijk veel later geweest zijn dan die heroïsche zeven uur, die ik iedere dag zo dicht mogelijk probeer te benaderen. En dat brengt mij bij de dag van vandaag en het onderwerp van dit blogje: de kassa deed het, ik kreeg een bonnetje en voor het eerst in mijn zwemcarrière prijkte daarop de tijd: “7:00:00”. Een groot geluk!