schijndemocratie

Wie gaat hier nou voor stemmen? En wie gelooft er nou dat "partijpolitieke overwegingen geen enkele rol hebben gespeeld? Zo dom zijn ze in Eindhoven nou ook weer niet.

rita verdonk

Je kunt veel van Geert Wilders en zijn website zeggen, maar je weet wel waar hij voor staat. Een beter Nederland en het Verkiezingspamflet staan gewoon online. Je kunt het ermee eens zijn, je kunt het er niet mee eens zijn.
Bij Rita Verdonk ligt dat anders. Net heb ik eens een bezoekje aan haar website gebracht. Wat valt daar te zien? Een stukje over Rita (als lezer ben je op voornaam-termen met Rita). Er is nieuws, een weblog (beide met ongeveer dezelfde productiviteit als mijn weblog) en je kunt ‘meedoen’ (werk verrichten voor Rita) of ‘steunen’ (geld overmaken naar Rita). Maar waar je aan meedoet? Wat je steunt?
Het enige dat ik eruit op kan maken is dat Rita staat voor duidelijkheid en daadkracht. Het moet maar eens afgelopen zijn met het denken in termen van links en rechts, Rita denkt “in termen van oud en nieuw”. Ik neem aan dat Rita zichzelf als nieuw ziet, maar zeker kun je het nooit weten: ze zegt het niet. En wat dan nieuw (of oud) is? Wie weet.
Als we op de weblog af mogen gaan, zijn de speerpunten van Rita: het ontvangen van Hyves-vrienden, het oplossen van het fileprobleem en het rondkrijgen van de beweging.

Maar er is meer. Op mijn computer heb ik een flashblock geïnstalleerd. Handig, hoef je niet steeds door al die stomme flashanimaties heen. Maar het ontnam me in eerste instantie wel het zicht op de uitspraken van Rita die kennelijk van een zo groot gewicht zijn dat ze de hele kop van de pagina moeten vullen met een veelbetekenend fotootje van Rita erbij. Het is het meest programmatische dat ik bij Rita ben tegen gekomen. Ik citeer:

(Rita met paraplu) “De Nederlander moet weer kunnen lachen om zijn loonstrookje.”

(Rita aan het roer) “De hypotheekrente-aftrek staat als een huis!”

(Rita met krant) “Je bent geen ondernemer geworden om full-time formulieren in te vullen.”

(Rita, weer met paraplu, krant of roer) “Je werkt om te leven, niet om belasting te betalen.”

Ik ga hier geen ironische opmerkingen over maken. De cultus van de ‘nieuwe politiek’, van ‘de mensen in het land’, van de ‘duidelijkheid’, van het ‘problemen benoemen’, van ‘duidelijkheid en de daadkracht’ is een overtrokken karikatuur van zichzelf geworden. Niemand ziet het, iedereen neemt het serieus.

schande

Nederland heeft een absurd zware loting voor het komende EK voetbal. Wereldkampioen Italie, vice-wereldkampioen Frankrijk, en winnaar van 'onze' kwalificatiepoule Roemenie moeten niet alleen in de eerste ronde verslagen worden. Zeer waarschijnlijk moet Nederland, mochten 'wij' de eerste ronde en de kwarftinale overleven, in de halve finale alweer tegen een van deze landen aantreden. Lees hier. En Duitsland, dat heeft het natuurlijk weer wel getroffen bij de loting.

geert wilders

Wie de weblog van Geert Wilders wel eens leest, kan bijna niet anders dan in lachen uitbarsten. Ik wil niet beweren dat ik allemaal juweeltjes produceer. Eerder het tegendeel; ik citeer dan ook nogal veel uit slechte bron. Maar Wilders: zijn proza is echt bedroevend lelijk en nog eens potsierlijk bovendien. Het is al vaker gedaan om de taal van opkomende extreem-rechtse bewegingen bij te houden (Victor Klemperer’s LTI is natuurlijk het grote voorbeeld), maar nooit moet het zo lachwekkend en bedroevend tegelijk zijn geweest als bij Wilders. Een korte analyse van zijn weblog van 23 november 2007.

De PVV wil in elk geval nooit deel hebben aan de brede volksbeweging die Wiegel heeft voorgesteld. Wilders formuleert het aldus: “De PVV zal hier echter in nog geen honderdduizend jaar aan meedoen.” Groep vijf proza. Ik hoor Verdonk al reageren: “ToN wil altijd nog duizend jaar meer niet meedoen aan die beweging dan PVV.”

Daarop volgt het voorstel van Fleur Agema, een langer citaat:

“Verder stelde zij deze week voor om het gebruik van alcohol door jonge bestuurders en ook het in de auto stappen van een jongere bij een andere jongere die alcohol gedronken heeft strafbaar te stellen. Ik ben er van overtuigd dat dit de veiligheid op onze wegen zal verbeteren.”

Me dunkt, goed punt: rijden met drank op, lijkt me niet verstandig en moet nodig eens verboden worden. Of zou dat toch al het geval zijn? En daarbij, heel ver zal het met de handhaving van deze buitengewoon vernieuwende wet ook niet komen, aangezien agenten zich volgens een ander lid van de club van Brammetje Bond, Hero Brinkman, zich maar eens met wat anders dan verkeersovertredingen moeten gaan bezighouden. Aldus Wilders:

“Mijn collega Hero Brinkman stelde voor politieagenten veel minder bekeuringen uit te laten delen en in plaats daarvan 1.200 agenten extra in te zetten om straatterroristen, vaak van Marokkaanse komaf, keihard aan te pakken en daarnaast 1.000 agenten in te zetten voor het actief opsporen van de meer dan 100.000 illegalen in ons land en het aanhouden van criminele buitenlanders.”

Bedroevendst vind ik nog het woord “straatterroristen”. Wat moet ik me hierbij voorstellen? Jochies die uit naam van Allah aanslagen plegen op stoeptegels en prullenbakken en als beloning daarvoor in het leven na dit leven een nog ongebruikte opblaaspop krijgen? Hij zal wel gewoon tuig bedoelen. En: de kleine dorpen schieten er weer bij in. Want bij ons zijn de criminelen meestal geen buitenlanders en die kunnen we volgens Wilders en zijn eigen Hero beter laten lopen, daar zijn die agenten niet voor.

Dan volgt er nog wat blabla over mensen die het land uit moeten, en dan volgt een peroratie die klinkt als Cato de Oude in zijn beste dagen:

“We moeten de islamisering van Nederland stoppen. Ik wens u een goed weekend!”

De nevenschikking is lachwekkend. Hij floept het er zo even uit, tussen neus en lippen door. Wilders tegen zijn vrouw als ze uit boodschappen gaat: “Oh ja schat, vergeet je niet de islamisering van Nederland even te stoppen.”

Zou er wel eens iemand op Wilders gestemd hebben die zijn weblog heeft gelezen behalve hijzelf?

huisregels

Is het tijd voor weer eens een logje? Ja, eigenlijk wel, de maand november mag toch niet passeren zonder van de middelen van massacommunicatie gebruik te maken. En er is reden!

Sinds vorige week heerst er een streng regime in de Goede Herder, het koten (gek meervoud, ik zou zeggen: kots of kotten, beide ook niet geweldig, maar koten bekt ook niet echt lekker) – complex waar ik woon. Een greep uit het magnifieke proza dat onze eetkamer siert en vooral bedoeld lijkt om ons bang te maken

Over de afwas: “Het is uiteraard van primordiaal belang dat deze gebruikte materialen dagelijks worden gereinigd. Het gaat hier om simpele en eenvoudige hygiëne. Jullie gezondheid, zelfs jullie leven hangt hier vanaf…”

(Let vooral op het gebruikt van het woord primordiaal, de schrijver was hier gezien de onderstreping ook nogal tevreden over. Ik kende het woord nog niet. Angstaanjagend zijn vooral de drie puntjes op het einde. Ik wacht nog op een uittreksel van het VN-rapport over de situatie in de afwasloze gebieden, en het aantal doden veroorzaakt door te weinig afwas.)

Over gedrag in de avonduren: “Tussen 22:00 uur ’s avonds en 08:00 uur ’s morgens: (…) niet lopen in de gangen.”

(Er mag meer niet, zoals douchen – gek, als je bedenkt dat colleges hier regelmatig om 8 uur ’s ochtends beginnen. Maar de lezer begrijpt: ’s nachts wordt er in de Goede Herder alleen nog maar door de gangen getijgerd, gekropen of gevlogen om ergens te komen.)

Tot slot, ik kan niet alles citeren, iets over het rookgedrag: “Op bevel van de brandweer van Leuven mag er NIET gerookt worden: in de gebouwen, in de kamers of studio’s, op de WC, in de keuken.”

(Tekenend voor de redeneertrant van de opstellers van dit document)

Enfin, het leven gaat gewoon door met de vreselijke beperkingen die het nieuwe regiem met zich meebrengt.

waarbenjij.nu

Zo, wel weer eens tijd voor een berichtje vanuit hier. Lang geleden alweer zeg. Nou, in ieder geval bedankt voor alle reacties uit Nederland, vind ik leuk om ook eens te horen hoe het bij jullie allemaal goed. Wel goed gelukkig. Ga er maar vast voor zitten want ik heb weer heel wat meegemaakt, dus dat wordt weer een heel verhaal.

Vorige week heb ik eerst op woensdagavond een meeting gehad van de internationale studenten, was wel weer even tof. Volgende ochtend moest ik vroeg op voor college, toen kon ik wel merken hoe gezellig het de avond daarvoor geweest was. ;-)

Donderdag dus college gehad en toen kwam ik Uwe nog tegen, een Duitser die ook geschiedenis studeert en hier aan zijn Nederlands een beetje werkt. Met hem en Alex (een andere Duitser, spreekt heel goed Nederlands trouwens) heb ik toen in de Alma gegeten. Omelet met rijst, ongelofelijk die combinaties in de Alma, maar ja: het is goedkoop (en ik blijf een Nederlander hè J)

Toen zijn we nog even op een terrasje gaan zitten op de Grote Markt. Daar is ook de foto hieronder van. Jammer dat Alex en Uwe net niet op de foto staan.

Het was toen nog mooi weer, veel mooier dan nu. Het kan namelijk in oktober al heel koud zijn in België, zelfs onder nul. Die avond nog even een supermooie avond gehad in de fakbar van letteren. Daar was een feestje met als thema ‘het verre westen’. Met Cesar (een Mexicaan van geschiedenis) en Beatrice (een Italiaanse, Italiaanse literatuur) mooi wat pinten gepakt. De fakbar: (helaas zijn Cesar en Beatrice net weggesprongen toen ik een foto wilde nemen)

De volgende dag begon weer een beetje matig, zeker aangezien mijn huisgenoten allemaal om acht uur college hadden en me wakker meenden te moeten maken. Pfff! ’S Middags toch nog even in de bibliotheek gezeten om te studeren. Hier nog een fotootje van de bibliotheek. Mooi ding zeg, van binnen ook maar dat zie je nu niet.

Die avond even lekker naar Brussel geweest. De trein had wel driekwartier vertraging (de Belgische spoorwegen zijn bijna nog erger dan de NS, grapje!). Daar was Thomas. Even wat fijne Belgische biertjes gedronken en het leven doorgenomen. Zo het was daar ook al weer flink laat. We zaten hier op een terrasje op de Grote Markt, maar het is me niet gelukt om Thomas ook op de foto te krijgen. En het werd die avond ook pas heel laat donker in Brussel.

In de dagen daarna nog superveel beleefd, maar dat zet ik in mijn volgende berichtje wel. Dat komt eerder dan deze keer en dat beloof ik! Groetjes en kusjes aan iedereen!

oudere mevrouw in de alma

-“Prachtig, twee van de Italianen. En jullie spreken ook nog eens perfect Nederlands. Heel knap.”

Raf: “Maar ik ben Belg en hij is Noordnederlander, een Fries zelfs.”

-“En uw grootvader? Die is Italiaans!”

Ik: “Nee, niet dat ik weet!”

-“Hahaha, niet dat ik weet! (…) Niet dat ik weet!”

Dit speelde zich vanmiddag af in de alma (het universiteitsrestaurant), waar Raf en ik naast elkaar zaten te lunchen en door onze zwarte haren de interesse hadden gewekt van de oudere mevrouw schuin tegenover ons.

nikita

Er zijn (minstens) twee soorten verwondering. Een is een vrolijke verwondering die men met een aangenaam gevoel ondergaat, bijvoorbeeld bij mensen in gekke pakjes omdat het jeugdbewegingendag is, zoals gisteren. Of als men de “Stop Bologna. Ook ik wil mijn onderwijs in het Nederlands”-sticker ziet.

De tweede soort verwondering gaat gepaard met een stijgende ergernis. En deze stijgende ergernis heb ik net moeten ondergaan.

Stel je een plek voor waar alles ontzettend veel kutter en minder efficiënt geregeld is dan in Nederland. En noem die plek: buitenland.

Of nee, beter: noem hem België.

Of nog beter: noem hem een Belgische supermarkt, en dan in het bijzonder de GB waar ik mijn boodschappen doe.

Op die plek heb ik namelijk net langer dan een kwartier in de rij gestaan voor de kassa, waarachter de met het noemen van haar naam al lang volprezen caissière Nikita met een onnavolgbare traagheid de boodschappen van de klanten van de GB verwerkte. Nikita onderscheidt zich alleen in leeftijd van de andere Belgische caissières: ze is twintig of dertig of veertig jaar jonger dan haar collega’s maar net zo lelijk, traag en oliedom.

Maar Nikita is op zich geen berichtje waard. Zij was slechts even het fixatiepunt van mijn ergernis, en niet omdat ik in de rij stond: dat doe je altijd in een Belgische supermarkt. Nee, het probleem is de GB: het is de enige winkel in Leuven met zelfscankassa’s, u weet wel: kassa’s waarbij je zelf je boodschappen kunt scannen. Vooral in België geen overbodige luxe, je bent zelf immers altijd sneller dan Nikita en de haren. En bij zo een zelfscankassa is er maar één caissière nodig om 4 (zegge: vier!) kassa’s in de gaten te houden. Efficiënt, non? Waarom komt er dan bij de GB niemand op het idee om op zaterdagmiddag, met lange rijen bij alle kassa’s (allemaal!) en volle boodschappenwagentjes bij alle klanten, waarom komt er dan niemand op het toch niet godverdomdst ingewikkelde idee een Nikita bij de zelfscankassa’s neer te zetten?

hehe

Eindelijk weer eens een bericht. Ik ben druk geweest de laatste tijd met het schrijven van een onderzoeksvoorstel voor de heren Ankersmit en Tollebeek, en heb een paar daagjes in een heerlijk zonnig Parijs doorgebracht. Ondanks die zon ben ik snipverkouden teruggekomen trouwens.

Door deze onmenselijke drukte kon ik natuurlijk geen berichten meer op mijn weblog zetten. Maar nu heb ik door een slimme actie van mijn huisgenoten tijd over. Ik hoef namelijk niet meer af te wassen, dat doet de 'schacht'. Dat is niet een of andere ingenieuze Belgische afwasmachine zoals ik eerst dacht, maar een nog 'ongedoopte' eerstejaars die je kunt kopen. Voor 32 euro is er nu zo'n schacht van medicijnen aangekocht die voor twee weken de afwas komt doen en zelfs gaat koken. Na die twee weken is het feestje dan weer afgelopen en wordt de schacht in kwestie gedoopt - ook geen pretje. Net zag ik mijn pasgedoopte huisgenoot Bart (wiskunde, nu geen schacht meer) thuiskomen zonder kleren met alleen een plastic pak aan dat verdachte mannen in de herfst van 1992 ook in de Bijlmermeer droegen. Hij had namelijk net een middag door GFT-afval en een mix van koffie, melk, vet en van alles meer mogen rollen, en was daarbij zo smerig geworden dat hij zijn kleren meteen maar weggegooid had.

Maar allez, wij hebben een schacht!

regionaal nieuws (nogmaals)

Ik kan het niet laten. Dit keer een lang citaat uit het regiokatern van Het Laatste Nieuws, dat zich kennelijk ten doel heeft gesteld iedere dag nieuws uit iedere gemeente te brengen. Dit was afgelopen vrijdag het meest nieuwswaardige uit S'heuvel-Zichem:

"Witloof en perziken weg. Uit een container die voor een winkel in de August Nihoulstraat stond, heeft een dief woensdagvoormiddag drie kilo witloof en evenveel perziken gestolen."

Einde bericht.

PS. Zou de dief een weegschaal bij zich gehad hebben?

belgisch nederlands - geen suggesties

Ik ben niet de eerste en zal ook de laatste niet zijn, maar ik zeg het toch: in België is alles een beetje anders. De supermarkten bijvoorbeeld: ze zijn duurder (een pakje cashewnoten van 100 gram kost drieëneenhalve euro ofzo) en je hebt er niet alles (verse melk ontbreekt) of het wordt ergens anders bewaard (bladerdeeg ligt niet in het vriesvak, maar in de koeling). En Belgen staan graag in de rij: in de supermarkt ben je dus nooit meteen aan de beurt, voor de inschrijving bij de universiteit moest ik anderhalf uur wachten en voor een kaartje voor een Erasmustripje naar Brugge heb ik ook een kwartiertje gestaan. Maar wat het meest van alles hetzelfde is maar toch verschilt, is de taal. Ik heb al enkele fraaie voorbeelden gezien van wat Word als “Belgisch Nederlands” zou aanduiden (vraag: hoe frustrerend is dat voor Vlamingen, dat alles wat ze typen door Word groen onderstreept wordt? Of zouden ze een Belgische versie van Word hebben, waarin ons taalgebruik als “Nederlands Nederlands” wordt aangeduid?). Bijvoorbeeld: als je geld terugkrijgt, laten we zeggen 5 euro 23, geven ze wel gewoon die vijf euro maar die 23 cent worden steevast tot ‘centjes’ gemaakt. En inderdaad, ze gebruiken ook rustig die kleine ondingen waardoor mijn portemonnee in een paar dagen al onmogelijk dik geworden is. Of in de bibliotheek: er werd me gevraag of ik het door mij aangevraagde boek wilde inkijken of ‘ontlenen’. Toen ik koos om het boek maar te ontlenen (er is geen verschil met ons lenen), kreeg ik een papiertje met de ‘inleveringsdatum’ mee. En afspreken doe je in de voormiddag (dat is de ochtend) of de namiddag (niet de namiddag, maar de middag). En de tijd die daar volgens Nederlanders tussen zit, wordt door de Vlamingen als ‘onder de middag’ aangeduid. Ach, en verder zijn er de bekende dingen: ik ben op ‘kot’, en bijna iedere dag komt hier de ‘kuisvrouw’ etc. enz.

houthakken

Ik ben in Leuven. Ondanks heftige geruchten over autovrije zondagen (een fenomeen dat in België nog steeds bestaat), heb ik toch mijn spullen al op zondag kunnen verhuizen.
Maandag ben ik definitief aangekomen. Het regende, en dat doet het nog steeds. De gang die ik met elf Belgen deel, is op mij na nog onbewoond (het collegejaar begint pas volgende week). Daarom ben ik nu maar mijn kamer aan het inrichten, met een muziekje aan en een open kamerdeur om eventuele bezoekers te lokken. Het werkt vooralsnog niet.
Om mijn integratie in het Belgische, en specifiek in Vlaams Brabant, op weg te helpen heb ik gister bij aankomst maar meteen twee kranten gekocht, Het Nieuwsblad en De Morgen. Het regiokatern ‘Leuven-Hageland’ van Het Nieuwsblad fascineert me mateloos, ook wel door het bericht onder de kop “Eeuwige tweede wint houthakkerskampioenschap”. Een lang citaat:

“Hoeilaart. Na jaren in het kielzog van kamioen Jos Sarens uit Wolvertem te eindigen won Eric Gilis uit Zaventem dit jaar het Vlaams-Brabants kanpioenschap voor houthakkers.
‘Het is inderdaad van in 2000 geleden dat ik nog eens kon winnen. Met de kettingzaag ben ik misschien iets beter dan Jos. Maar hij is fysiek een stuk sterker. Kijk maar naar het verschil in armdikte. Dat spreekt boekdelen’, zei Gilis toen de wedstrijd halfweg was. Hij had toen al een flinke voorsprong maar even later bleek dat Sarens hem bijbeende.
‘Het zal wel weer een Poulidorplaats worden’, wanhoopte Gilis. Maar de einduitslag bewees dat hij toch de beste Vlaams-Brabantse houthakker is. Sarens werd tweede en de derde plaats was voor Overijsenaar Rudy Nedergedaelt.”

Hierna volgt nog een stuk over dat er een jeugdig publiek op de wedstrijd afkwam, ook doordat kinderen mee konden doen. Lijkt me verstandig, houthakken met kinderen.
Maar zo’n stuk roept toch vragen op: hoeveel mensen doen aan deze sport? Is in Vlaams Brabant het houthakken een subcultuur die je moet kennen? Hoe werkt de puntentelling van het houthakken? En bovenal: hoe kan het dat zulke grote sterren aan het firmament van het houthakken als Jos ‘de spierbundel’ Sarens, Eric ‘eeuwige tweede’ Gilis en Rudy ‘de onbekende derde’ Nedergedaelt gewoon tijdens het kampioenschap, tussen twee belangrijke hakonderdelen door, de pers te woord staan. Daar hoeft men bij de voetbalmiljonairs tegenwoordig toch niet meer om te komen!

eerste bericht

Alle begin is moeilijk.