houthakken

Ik ben in Leuven. Ondanks heftige geruchten over autovrije zondagen (een fenomeen dat in België nog steeds bestaat), heb ik toch mijn spullen al op zondag kunnen verhuizen.
Maandag ben ik definitief aangekomen. Het regende, en dat doet het nog steeds. De gang die ik met elf Belgen deel, is op mij na nog onbewoond (het collegejaar begint pas volgende week). Daarom ben ik nu maar mijn kamer aan het inrichten, met een muziekje aan en een open kamerdeur om eventuele bezoekers te lokken. Het werkt vooralsnog niet.
Om mijn integratie in het Belgische, en specifiek in Vlaams Brabant, op weg te helpen heb ik gister bij aankomst maar meteen twee kranten gekocht, Het Nieuwsblad en De Morgen. Het regiokatern ‘Leuven-Hageland’ van Het Nieuwsblad fascineert me mateloos, ook wel door het bericht onder de kop “Eeuwige tweede wint houthakkerskampioenschap”. Een lang citaat:

“Hoeilaart. Na jaren in het kielzog van kamioen Jos Sarens uit Wolvertem te eindigen won Eric Gilis uit Zaventem dit jaar het Vlaams-Brabants kanpioenschap voor houthakkers.
‘Het is inderdaad van in 2000 geleden dat ik nog eens kon winnen. Met de kettingzaag ben ik misschien iets beter dan Jos. Maar hij is fysiek een stuk sterker. Kijk maar naar het verschil in armdikte. Dat spreekt boekdelen’, zei Gilis toen de wedstrijd halfweg was. Hij had toen al een flinke voorsprong maar even later bleek dat Sarens hem bijbeende.
‘Het zal wel weer een Poulidorplaats worden’, wanhoopte Gilis. Maar de einduitslag bewees dat hij toch de beste Vlaams-Brabantse houthakker is. Sarens werd tweede en de derde plaats was voor Overijsenaar Rudy Nedergedaelt.”

Hierna volgt nog een stuk over dat er een jeugdig publiek op de wedstrijd afkwam, ook doordat kinderen mee konden doen. Lijkt me verstandig, houthakken met kinderen.
Maar zo’n stuk roept toch vragen op: hoeveel mensen doen aan deze sport? Is in Vlaams Brabant het houthakken een subcultuur die je moet kennen? Hoe werkt de puntentelling van het houthakken? En bovenal: hoe kan het dat zulke grote sterren aan het firmament van het houthakken als Jos ‘de spierbundel’ Sarens, Eric ‘eeuwige tweede’ Gilis en Rudy ‘de onbekende derde’ Nedergedaelt gewoon tijdens het kampioenschap, tussen twee belangrijke hakonderdelen door, de pers te woord staan. Daar hoeft men bij de voetbalmiljonairs tegenwoordig toch niet meer om te komen!